مهار رسپتور p75 در سلولهای شووان با استفاده از sirna وبررسی اثر آن بر ترمیم سلولهای عصبی

کاربرد sirna در سلولهای شووان جهت ترمیم ضایعات نخاعی طبیعت پیچیده ضایعات نخاعی راهکارهای متنوعی را در جهت ترمیم می طلبد. یکی از این راهکارها استفاده از سلولهای شووان با مبنای سلول درمانی است. استفاده از سلولهای شووان در بهبود ترمیم اعصاب مرکزی ابعاد متنوعی از جمله ترشح فاکتورهای مختلف رشد نظیرعامل رشد عصب وجذب این فاکتورها از محیط اطراف آسیب بدلیل وجود رسپتورهای فاکتورهای رشد بر روی سلولهای شووان؛ ترشح فاکتورهای مختلف چسبندگی سلولی ازجمله لامینین و قابلیت میلینه کردن اکسونهای سیستم عصبی مرکزی دارد. طی چند سال اخیر نشان داده شده است که پیوند سلولهای شووان باعث محدود شدن ضایعه، کم شدن بافت آسیب دیده و نیزافزایش ترمیم و میلینه شدن اکسون می شود. افزایش فاکتورهای نوروترفیک و نیز فاکتورهای ضد التهابی یکی از دلایل این بهبودها می باشد. درعین حال بلافاصله پس از ایجاد ضایعه، سلولهای پلی مرفونوکلئرهای گرانولوسیت از جمله نوتروفیل ها و پس از آن لنفوسیت ها و ماکروفاژها و سلولهای شووان به منطقه ضایعه مهاجرت کرده ،همچنین سلولهای میکروگلیا در منطقه آسیب فعال می شوند. این وقایع التهابی به همراه سایر وقایع سیتوتوکسیک باعث افزایش بافت آسیب دیده در محل ضایعه می شود و آسیب های ثانویه را ایجاد می کند، که نتیجه آن ایجاد حفره در نخاع می باشد. اکسونهای آسیب دیده در محل ضایعه و نیز حذف میلین اطراف سلولهای الیگوندروسیت و مرگ آنها باعث تغییرات سلولی و ملکولی متنوعی در محل ضایعه شده و در نهایت باعث ایجاد جوش زخم می گردد. وجود جوش زخم، باعث ممانعت از رشد دوباره اکسونی در این ناحیه می شود. طبیعت مهاری منطقه آسیب به دلیل وجود ضایعات میلین مرکزی در منطقه آسیب بوده و خنثی کردن آن می تواند باعث افزایش رشد و ترمیم اکسونها در منطقه آسیب شود. برای حفاظت از نورونهای باقی مانده استراتژی های مختلفی پیشنهاد می شود تا از آسیب بیشتر به نخاع جلوگیری گردد در حالی که نمی توان کاملاً پدیده آسیب را مهار کرد. با توجه به اینکه ترمیم در سیستم عصبی محیطی بعد از آسیب به طور خودبخودی انجام می گیرد، لذا استفاده از خصوصیت ترمیمی سیستم عصبی محیطی و بخصوص استفاده از سلولهای شووان بعنوان سلولهای گلیای محیطی میلینه کننده اکسونها بدون خاصیت مهاری باعث شد که بررسی عملکرد سلولهای شووان و رسپتور p75ntr را که در مهار ترمیم در سیستم عصبی مرکزی دخالت دارد ، جهت مطالعه انتخاب کنیم. پس با توجه به پیشنهاد استفاده از سلولهای شووان بدلیل وجود مزایای ذکر شده بایستی در پی آن بود که مدت طولانی تری سلولهای شووان پیوند شده باقی بمانند و به عبارت دیگر باید چاره ای اندیشید تا هم باعث تمایز سریعتر سلولها شده و هم از apoptosis سلولهای تزریق شده جلوگیری شود که در این پایان نامه از استراتژی استفاده از rna interference برای p75ntr جهت بررسی عملکردهای مختلف سلولهای شووان از جمله شکل سلول، مهاجرت سلولی و جلوگیری از apoptosis استفاده شده است.